Kino Górnik

Kino "Górnik", nowoczesne, panoramiczne, kategorii I, uruchomił w kwietniu 1960 r. Związek Zawodowy Górników ŁZG. Premierowym filmem musiał być, i był, jak tego wymagały ówczesne okoliczności, film produkcji radzieckiej Sokół stepowy. W następnym dniu wyświetlano już jednak obraz francuski Piękna młynarka. Liczące 360 miejsc kino cieszyło się dużą popularnością w społeczności Łęczycy i okolic. Jego średnia frekwencja wynosiła od 320 do 220 widzów, zwłaszcza w latach 60. i 70. W miarę rozwoju sieci telewizyjnej malała oglądalność filmów w kinie.
     Kino "Górnik" w latach 60. i 70. było swoistym domem kultury, odbywały się w nim akademie, występy estradowe, zabawy taneczne, wystawy plakatów i książek o tematyce filmowej, konkursy, zgaduj-zgadule filmowe itp. Tu corocznie organizowano uroczystą Barbórkę. Tu też 30 stycznia 1966 r. pod patronatem Rady Zakładowej Związku zawodowego Górników ŁZG powołano do życia Dyskusyjny Klub Filmowy (DKF) "Łęczyca". Podlegające początkowo Radzie Zakładowej ZZG ŁZG kino przeszło w 1979 r. pod Wojewódzki Zarząd Kin w Łodzi.
     Kino "Górnik" nie tylko dawało rozrywkę, ale zapewniało zatrudnienie 12-osobowemu personelowi. Wyjątkową postacią wśród operatorów był Stanisław Pawłowski [na zdjęciu po prawej]. Pracował początkowo w kinie "Olimpia", a następnie, aż do przedwczesnej emerytury, w kinie "Górnik"; oddany pracy bez reszty, naprawiał sprzęt, dbał o konserwację filmów i budynku. Najdłużej kinem zarządzali: S. Pestka (1960-1972) i J. Krawczyk (1976-1986).
     W latach 80. kino "Górnik" miało okres świetności już za sobą. Pojawienie się wideo zahamowało jego działalność, doszły również koszty utrzymania budynku i jego eksploatacji, które przekraczały możliwości finansowe kina. W 1990 r. oddano je w dzierżawę.